Het lied dat Jurjen voor de medewerkersavond heeft geschreven en
een uitleg van David Knibbe over het lied van David (Gezang 173).
In Optima-Pluri-Forma (melodie Nieuwe Liedboek 981: “Zolang er mensen zijn op aarde”; geschreven voor de medewerkersbijeenkomst in de Vierhovenkerk op 14 juni ) In Delft, verscholen tussen bla-dren Staat torenloos een platte kerk Waar zij die gelo-ven zich verga-dren Tot eer van God, almachtig sterk Gezamenlijk en toch verscheiden De één vol vuur, de ander lauw Maar samen zingen en belijden Zij Gods menslievendheid en trouw Voor ’t kerkvolk zijn dit zware tijden Geloven is niet meer je ‘Dát’ De krimp lijkt niet meer te vermijden Wie kent God nog in deze stad? Hoe gaan zij om met deze zorgen? Ook hier diversiteit alom De één zegt: “Denk maar niet aan morgen” De ander roept: “Het roer moet om” Toch gaat dit kerkvolk niet ten onder ’t Verheft verschil tot nieuwe norm Zodoende hoopt het op een wonder De Vierhoven is pluriform Maar alle gekheid op een stokje Weet wel dat pluriformiteit Meer is dan ‘ieder-in-zijn-hokje’ ‘t Kost moeite en wellicht ook strijd Want pluriformiteit moet groeien Dat kun je aan de schepping zien God laat wel duizend bloemen bloeien En elke bloem die krijgt een 10 Wat is de boodschap van dit liedje? Zie elk verschil, ’t zij groot of klein Als wonderschoon vergeet-mij-nietje En plu-reforma zult gij zijn Ds. Jurjen G. Fennema | Gezang 173 Tijdens de vrijwilligersavond hebben we samen gezang 173 uit het Liedboek: ‘Bidden en zingen voor huis en kerk’ tot klinken gebracht. Ik had nog wat meer over de melodie willen zeggen, in samenhang met de tekst. Omdat ik bang was dat het te lang zou duren, heb ik dit op het laatste moment besloten om maar niet te doen. Misschien is het aardig om dit op deze plaats te vertellen. De titel van dit lied over de dansende David voor de ark uit leverde bij u meteen al enige hilariteit op: Kom mee, zei David, allemaal. Als een David blokfluit speelt om een lied te begeleiden met dezelfde naam, is dat inderdaad dubbel. Ook dubbel is de titel omdat hij meteen doet denken aan een bekend liedje: Kom mee naar buiten allemaal. In plaats van naar buiten staat er nu zei David, net zoveel lettergrepen. Kijk je nog beter naar het ritme van beide liederen dan blijken de twee eerste regels vrijwel hetzelfde ritme te hebben. De wijs verschilt wel aanzienlijk. In dit geval sluit ik me helemaal aan bij de eerste David: Kom mee, allemaal, achter de ark aan, vier feest! God is met ons, rangen en standen tellen niet meer. Misschien ben ik hier wel predikant om geworden, dit visioen van gelijkheid in verscheidenheid is wat een verdwijnpunt is in een schilderij. Daar moeten we heen, daar is alles op afgestemd. Daarom herken ik mij nog steeds in de God die koning David ook zocht. En ik ben blij dat zo’n nieuw prachtig lied in het nieuwe liedboek is opgenomen. David Knibbe |